Na mularu Józef Stanisław Edward Ponikiewski herbu Trzaska – oficer Polskiej Marynarki Wojennej

Informacja ze strony Szkoły w Nowym Belęcinie:
Józef Stanisław Edward Ponikiewski urodził się 30 listopada 1916 r. w Brylewie w powiecie leszczyńskim. Był synem właściciela Brylewa Hipolita i Elżbiety (Elizy) z Kęszyckich.Od roku 1926 uczęszczał do gimnazjum w Gostyniu i tam w 1934 r. zdał maturę. W 1935 r. wstąpił do Szkoły Podchorążych Marynarki Wojennej w Toruniu. Po pierwszym roku nauki na okręcie Marynarki Wojennej ORP „Iskra" wziął udział w rejsie szkoleniowym, którego celem były Baleary na Morzu Śródziemnym i Azory na Atlantyku. W 1936 r. zdał egzamin do Wyższej Szkoły Marynarki Wojennej w Gdyni z trzecią lokatą na stu kandydatów. 15 października 1938 r. został mianowany podporucznikiem. Po ukończeniu szkoły odbył specjalizację na torpedowcu ORP „Mazur”. W maju 1939 r. został przydzielony na niszczyciel ORP „Grom" jako III oficer artylerii. 30 sierpnia 1939 r. wraz z dwoma innymi niszczycielami jego okręt opuścił Gdynię i popłynął do Anglii. W pierwszych tygodniach wojny wziął udział w działaniach na wodach brytyjskich i Morzu Północnym. 3 marca 1940 r. został dowódcą 2 plutonu w Batalionie Szkolnym Marynarki Wojennej w Coetquidan we Francji. W kwietniu 1940 r. został zaokrętowany na okręcie-bazie ORP „Gdynia”, który stacjonował w Anglii. Po rozwiązaniu batalionu zgłosił się do Szkoły Specjalistów Morskich i od czerwca 1940 r. pełnił funkcję dowódcy plutonu. 11 lipca 1940 roku otrzymał przydział na ścigacz artyleryjski ORP „Chart” („S-1”), na którym objął funkcję oficera wachtowego. 3 maja 1941 r. awansował na stopień porucznika w korpusie morskim. Krótko potem Józef Ponikiewski został wyznaczony na ordynansa, a następnie na adiutanta Naczelnego Wodza generała Władysława Sikorskiego. 25 maja 1943 r., zamiast pierwotnie wyznaczonego por. pilota Czesława Główczyńskiego, poleciał z gen. Sikorskim – jak się później okazało - w ostatnią podróż. Droga wiodła przez Gibraltar i Kair do Iraku, gdzie Naczelny Wódz wizytował stacjonujące tam polskie jednostki. Droga powrotna prowadziła przez Bejrut, Palestynę i Kair do Gibraltaru. Zginął 4 lipca 1943 r. wraz gen. Sikorskim i towarzyszącymi mu osobami w katastrofie samolotu „Liberator” w Gibraltarze. Ciało Ponikiewskiego pochowano na Cmentarzu Lotników Polskich w Newark koło Londynu. W 2010 roku dzięki staraniom rodziny oraz wielu instytucji ciało ekshumowano i zostało pochowane w rodzinnym grobowcu na cmentarzu w Oporowie. Pośmiertnie został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi i Medalem Morskim.